ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΠΕΛΟ ΜΟΥ
Ξεκινήσαμε το μεγάλο θέμα
της διαχείρισης των συγκρούσεων
και επίλυσης των προβλημάτων μας
με ένα βιβλίο που μας προβλημάτισε πολύ:
Εστιάσαμε σε τρία γεγονότα:
1.Είναι σωστό να αρπάζουμε τα πράγματα των άλλων;
2.Έκανε καλά ο κάβουρας που μαρτύρησε το ψαράκι;
3.Τι συνέβηκε πίσω από τα χόρτα;
Για το 1ο δεν χρειάστηκαν πολλά λόγια.
Για το 2ο καταλήξαμε ότι όταν κάποιος κάνει κάτι
που αποτελεί κίνδυνο για τον εαυτό του
ή για τους άλλους
ή κάνει κάτι
που πληγώνει τον ψυχικό κόσμο κάποιου άλλου,
πρέπει να το αναφέρουμε.
Δουλέψαμε το θέμα αυτό,
καταγράφοντας διάφορα προβλήματα
και ταξινομώντας τα σε σοβαρά, μέτρια και μικρά.
Μελετήσαμε ποια μπορούν τα παιδιά
να διαχειριστούν μόνα τους
και ποια πρέπει να τα αναφέρουν σε κάποιον μεγάλο.
Για την επεξεργασία του θέματος αυτού
μπορείτε να βρείτε αρκετό υποστηρικτικό υλικό εδώ:
Για το θέμα αυτό καταλήξαμε και σ' ένα άλλο συμπέρασμα:
Δεν έπρεπε ο κάβουρας να υποσχεθεί
στο μικρό ψάρι ότι δεν θα το μαρτυρήσει!
Για το 3ο γεγονός (τι έγινε πίσω από τα χόρτα)
στήθηκε μεγάλη κουβέντα!
Ζωγραφίσαμε τις υποθέσεις μας
και τέλος τις ταξινομήσαμε στα ακόλουθα:
Συζητήσαμε αρκετά και καταλήξαμε
ότι κάποιες λύσεις είναι λάθος και κάποιες σωστές.
Με κριτήριο την οριστική επίλυση του προβλήματος
καταλήξαμε στη διαγραφή κάποιων λύσεων:
Κατόπιν σκεφτήκαμε κάποιο πρόβλημα
που αντιμετωπίσαμε στο παρελθόν
και το ζωγραφίσαμε:
Χωριστήκαμε σε ζευγάρια και κάθε ζευγάρι δραματοποίησε το πρόβλημα ενός άλλου παιδιού, δίνοντας μια κακή λύση
(πχ αν το πρόβλημα ήταν ότι κάποιος χτύπησε κάποιον άλλον, η κακή λύση που δόθηκε ήταν ο πρώτος να ανταποδώσει το χτύπημα).
Τα παιδιά συζητούν τις επιπτώσεις της κακής λύσης.
Σκέφτονται καλές λύσεις ώστε να λυθεί το πρόβλημα οριστικά.
Το ζευγάρι επαναλαμβάνει το δρώμενο,
επιλέγοντας μια καλή λύση αυτή τη φορά.
Στο τέλος καταγράφουμε τους τρόπους επίλυσης ενός προβλήματος.
Τους αναρτούμε στον πίνακα, ώστε να ανατρέχουμε σ' αυτούς όποτε χρειάζεται!
Για να μπορέσουμε να συζητήσουμε με τους άλλους
χρησιμοποιήσαμε την τεχνική των 2 καρεκλών:
Ακούω - Μιλάω
Τοποθετούμε τις καρέκλες τη μία απέναντι από την άλλη
ώστε να υπάρχει οπτική επαφή των παιδιών.
Όποιος κάθεται στην καρέκλα με το στόμα
μπορεί να μιλήσει
κι όποιος κάθεται στην καρέκλα με το αυτί
μπορεί μόνο να ακούει.
Αν θέλει να μιλήσει, τα παιδιά ανταλλάζουν θέση.
Με αυτό τον τρόπο, τα παιδιά μαθαίνουν να συζητούν,
να ακούνε και να τους ακούνε,
να εξηγούν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους,
ώστε να υπάρξει κατανόηση
και ενσυναίσθηση.
Τα παιδιά εντυπωσιάστηκαν
κι έλυσαν όλες τους τις διαφορές
με τη χρήση των 2 καρεκλών!
----------------------
----------------------
Μπορείτε να δείτε σε βίντεο την ιστορία του ψαριού με το καπέλο εδώ: